Uzun mu uzun bir aradan sonra bloğumda tema yenilikleri yapmakla uğraştım ve çok beğendim sonucu. Bu kadar uğraşmam boşa gitmesin diye ben de tekrar blog yazmaya başlasam mı dedim ve işte buradayım. Çok

Milyonlarca kum tanesi arasında bir ben. Yavaşça suya değdiriyorum ayağımı. Bomboş sahilde tek başına bir kız. Ayağımı çekiyorum hemen. Sevmiyorum ki ben ıslanmayı. Hafif bir rüzgar okşuyorken tenimi, kısa saçlarım yüzüme çarpıyor. Yine

Dinleyerek okuyun. --- İki çift çıplak ayak. Birbirine değen ayak bilekleri. Hava aydınlık. Bembeyaz bir perde inmiş sanki odaya. Sırtında bir sıcaklık. Belinde kilitlenmiş eller. Gözleri kapalı. Sadece kaybolup gitmek istiyor bu anda.

Ben yalnız değilim ki. Muhteşem insanlar görebildiğim, harika hikayeler, yazılar okuyabildiğim, geceyi izleyebildiğim gözlerim var. İhtiyacım olduğunda dökebildiğim göz yaşlarına sahibim. Kirpiklerim var beni hiç bırakmayan. Güzel olan her şeyi duyan kulaklarım var.

Canım yolculuk yapmak istiyor. Tam gece vakti. Yolda ışıklar olacak. Elimde önceden okunmuş bir kitap. Önce başımı arkaya yaslayıp bol bol seyredeceğim ışıkları. Birer birer seveceğim onları. Huzur verecekler bana. Işık yüzüme vurdukça

İçime sinmese de bugün bunu yazmak için uğraşmamın hatrına ekliyorum. Neler geçti aklımdan da kağıda dökebildiklerim bu kadar.  Okurken eşlik etsin size efendim. Buyrun:  --- Yağmur adam. Adı tek olsa da kendisi çok

Ben mükemmel bir insanım. Durun öyle hemen celallenmeyin. Bir dinleyin önce neden mükemmelim. Veriyorum cevabını: Mükemmellik derecesinde iyi yaptığım o kadar çok şey var ki... Mükemmel bir dinleyiciyimdir mesela. Müziği mükemmel dinlerim özellikle.